بریده ای از کتاب داستان تیرانداز :
تجارب و دانسته های اعضای تیم که عمدتاً در قالب همفکری ی گروهی رشد پیدا کرده بود ، نمود کاربردی یافت :
- به نظر من یه سلاح خوب باید شلیک یک دستی داشته باشه یعنی شدت گازِ پشت ساچمه یا همون ژول سلاح ، کم و زیاد نشه . این یعنی اگه ما سلاح رو به یه گیره ببندیم و باهاش دَه تا ساچمه ، به سیبلی در فاصله ی 10 متری شلیک کنیم ، حداکثر دایره یا گروپی که به دست میاد ، از هفت میلیمتر بیشتر نشه . البته این تِستیه که خود کارخونه های سازنده هم برا نشون دادن کیفیت محصول ، انجامش میدن .
- ولی من فکر می کنم به دست آوردن همچه گروپی ، تنها مربوط به یکدست بودن شدت گاز نیست و نوع ساچمه و همینطور کیفیتِ خانِ لوله هم در اون نقش داره .
- همینطوره ! به هر حال سلاح هم یه سیستمه و قطعاً تک تکِ اجزای مکانیزم شلیک ، در موضوع ثبات اجراش نقش دارن ولی از اونجایی که ما تیراندازیم نه متخصص تعمیر و نگهداری ، به نظر میاد ساده ترین و بهترین راه کنترل سلامت سلاح از حیث تجمع شلیک ، همین تستِ گیره باشه ؛ البته با رعایت سه نکته :
1- سلاح کاملاً فیکس بشه تا موقع شلیک ، در حد یه میل هم جابجایی نداشته باشه .
2- از ساچمه ی استاندارد استفاده کنیم .
3- فشار گاز کپسول سلاح هم از اول تا انتهای کار ، در محدوده ی مجاز باشه .
البته شخصاً و بنا به تجربه بهتون پیشنهاد می کنم که برا رسیدن به یقین و دادن یک پیام قوی به ناخودآگاه ، حتماً با سلاح اختصاصی تون ، چه نو و چه کارکرده ، حتماً تستِ گیره رو انجام بدین . اینجوری هم از سلامت سلاح مطمئن میشین و هم با دیدن تجمع گروپ ، یه پیام واضح به ناخودآگاه تون منتقل میشه که در صورت پراکندگی ی شلیک ، تقصیری متوجه سلاح نیست و مشکل از تیراندازه !
- و این یعنی اولین قدم اصلاح !
- دقیقاً ؛ خب اگه تَه دل ما این باشه که سلاح مون سلاح دقیقی نیست ! تموم امتیازای 10 و 9 میشه مال ما و همه ی امتیازای 7 و 8 و 5 و 6 ، میشه مال سلاح و وقتی هم باور ما اینه که سلاح مقصره ، چرا باید برا رفع اشکال خودمون رو به زحمت بندازیم !
درباره این سایت